Tweede dag in Cape Town: Robbeneiland en Lion's Head

Vandaag is het heerlijk zonnig, nog wel fris maar het  belooft een mooie dag te worden. Vandaag staat Robbeneiland op het programma. Op advies van Marc hebben we de ochtend excursie geboekt omdat de zee dan meestal het rustigste is. En dat is een heel belangrijk argument voor een aantal gezinsleden.

Vroeg vertrokken, lopend op weg naar de Clock Tower bij de Waterfront waar de boot vertrekt. Leuk om door de stad te lopen omdat je het dan allemaal heel anders ervaart. Gezien de tijd moeten we flink doorstappen. 

In de rij naar de boot krijgen we al een stuk geschiedenis mee van Robbeneiland. En de toegangscontrole is redelijk strikt. De boot trip gaat redelijk goed, we voelen wel wat deining en Jackie vindt het redelijk spannend. Maar al met al mogen we niet klagen. Het tripje duurt ruim 30 minuten.

Aangekomen op het eiland worden we in bussen gedirigeerd en krijgen een tour over het eiland. Onze gids in de bus vertelt interessante verhalen over oa het eiland, de gevangenen, de Apartheid. Halverwege de bus hebben we een stop voor een foto, waar ik een prachtige grote schelp vind. Sicco oppert dat het wel eens een ei van een penguin kan zijn. Maar later blijkt het een Abalone te zijn, wat een schelpdier is vergelijkbaar met een oester. 

Na de busrit worden we door een ex-gevangene opgewacht en hij geeft ons een rondleiding door de gevangenisunits. Hij bleek van 1977 tot 1982 gevangen gezeten te hebben, maar liet weinig los over zijn eigen verhaal. Er blijken groepscellen en een persoonscellen te zijn. Pas in 1978 kreeg men (stapel)bedden. Daarvoor sliep men enkel op een matje op de ijskoude betonnen vloer, wat natuurlijk ijskoud was. Men kreeg drie keer per dag te eten. Op de vraag van iemand of de maaltijden genoeg waren, antwoordde de ex-gevangene dat dat natuurlijk niet het geval was maar dat men daar na verloop van tijd aan gewend was geraakt. De gevangenen kregen eens per jaar bezoek. Maar op het moment dat er teveel bezoek was die dag kon het zomaar zijn dat jouw bezoek zonder ontmoeting weer naar huis gestuurd werd. Zonder de garantie dat je volgend jaar wel bezoek kreeg.

De gevangen moesten iedere dag werken aan het uitkappen van kalksteen. Het weerkaatsen van de zon op deze kalksteen heeft ervoor gezorgd dat ze allemaal oog schade hebben opgelopen. Pas jaren later werden er zonnebrillen beschikbaar gesteld door het Rode Kruis. Gevolg hiervan is dat als ex-gevangen worden gefotografeerd, ze vaak aangeven dat dit zonder flits moet gebeuren. In deze kalksteen groeve was ook een soort grot die diende als toilet en rustplaats. Het stonk daar zo erg dat de bewakers daar nooit kwamen. Dit is de plaats geweest waar veel van de plannen zijn gesmeed door de gevangen omdat dit de enige plaats was waar ze ongestoord (en zonder afgeluisterd te worden) konden praten over het nieuwe Zuid-Afrika.

Nelson Mandela heeft 27 jaar gevangen gezeten op Robbeneiland, waarvan 18 jaar in een en dezelfde cel. In de gevangenis is Nelson Mandela begonnen aan zijn boek. Omdat het te gevaarlijk was om het manuscript in zijn cel te bewaren, verborg hij het in de tuin. Een mede gevangene die eerder vrijgelaten werd dan hem, heeft een groot gedeelte van het manuscript de gevangenis uit gesmokkeld. Al met al een bijzonder bezoek voor ons!

Terug aangekomen bij de gezellige Waterfront gingen we op zoek naar leuk restaurantje voor de lunch. Heerlijk in het zonnetje gegeten met een lekker flesje wijn, genieten! De ober was een beetje teleurgesteld over zijn fooi en verifieerde nog even dat we toch wel tevreden waren en waarom we dan toch maar zo weinig fooi gaven. Nou ja..

Gezien het mooie weer, besluiten we vandaag toch nog de Lion's Head te beklimmen. Bestellen een Uber en rijden bij vertrek wederom bijna een vrouw met kinderwagen en kind aan. De Lion's Head is een berg van zo'n 670 meter hoog, makkelijker te beklimmen dan de Tafelberg. Maar het valt toch tegen. Het eerste stuk is een mooi pad, dan wordt het een trap van allerlei stenen, dan wordt het echt klimmen en best nat en modderig. Van mensen die terugkomen, horen we dat het nog 20 minuten klimmen is met zelfs nog een stukje met kettingen. Aangezien het inmiddels 16.30 uur is en het hier echt om 18.00 uur donker is, besluit ik met Jackie niet verder te gaan. Sicco, Caro en Romee gaan naar de top en we zullen elkaar beneden weer treffen. Jackie en ik lopen rustig naar beneden, gaan af en toe op een bankje zitten, en zitten onder aan de berg best een tijdje te wachten. Om 18.00 uur komen de toppers pas beneden. Het bleek een goede beslissing om op te splitsen, want heen was het echt klimmen geweest. Een prachtig uitzicht op de top van de Lion's Head, maar terug namen deze toppers de verkeerde afslag en moesten ze een stukje met stalen kettingen naar beneden afdalen. Spannend voor alle drie met name Romee, maar wat een topper om gewoon door te zetten - de angst te overwinnen en gewoon te doen. Trots!

Met Uber terug naar huis, boodschappen gedaan voor een home made spaghetti en bij thuiskomst in de jacuzzi. Een heerlijke dag!!